RebeChew: 2015

2582015

Film review: While We're Young

While we're young is een film over twee getrouwde stellen, een verschil tussen de twee stellen is hun leeftijd en daarmee ook tegelijk hun manier van gedrag en denken. Dat suggereert de film in ieder geval. Het jongere stel, wordt misschien wat overdreven en gegeneraliseerd maar dat versterkt het effect van de film en maakt het ook stukken duidelijker. Duidelijk dat, ook al zit er maar twintig jaar tussen, het al een groot verschil in van allerlei zaken oplevert. Zo vernieuwd het oudere stel zich juist, door Facebook en smartphones te gebruiken, terwijl het jongere stel juist teruggrijpt naar vroeger, zoals platenspelers, typemachines en polaroid's.

De kloof, die in de film misschien wat wordt uitvergroot, is natuurlijk aanwezig in het dagelijkse leven. Denk maar aan het toenemende gebruik van Social Media, maar ook de terugkomst van platen. Dit alles zorgt weer voor een heel andere generatie, die anders handelt dan de generatie hiervoor gewend is. Dat er een verschil is, hoeft op zich geen probleem te zijn (dat bewijst de vader van Cornelia, die al aardig op leeftijd is, in de film wel, door met zijn documentaire's mee te gaan met de tijd), alleen in deze film is dat uiteindelijk toch wel het geval tussen de twee stellen.

De film aanraden doe ik, maar verwacht geen spectaculaire eye-opener en het einde is ook een beetje 'zacht'. Het is een goede film, met een goede boodschap, een goede cast en een goed verhaal. Maar zoals ik al zei verwacht geen overdreven analyses over de verschillen tussen de generaties, misschien is dat juist ook wel weer een pluspunt van de film, dat de boodschap op een luchtige, humoristische manier wordt verteld. Het is daarom ook niet voor niets een komedie én drama tegelijk.

Het verhaal: Het stel Josh (Ben Stiller) en Cornelia (Naomi Watts) allebei in de veertig, voelen zich niet helemaal op gelijke hoogte met hun leeftijdsgenoten die allemaal net kinderen hebben gekregen en deze als hun belangrijkste prioriteit lijken te zien, terwijl zijzelf (na enkele mislukte pogingen) geen kinderen hebben. Dan ontmoeten ze een ander getrouwd stel, Jamie (Adam Driver) en Darby (amanda Seyfried), die beide in de twintig zijn. Ze worden vrienden en de verschillen in leeftijd lijken ze juist naar elkaar toe te trekken. Maar Jamie en Darby zijn misschien niet altijd even eerlijk.

Rebecca

2082015

1982015

Why (you and) I need a yellow raincoat

1 Tegen de regen.

2 Hij fleurt je dag op (en ook die van anderen).

3 Hij is geel.

4 Hij matcht perfect bij donkere kleding (wat ik nou toevallig net vaak draag).

5 Hij schreeuwt Spongebob en wie houdt er nou niet van Spongebob?

6 Je kan hem bijna altijd aan.

7 Hij matcht perfect met regenlaarzen (niet dat ik die heb).

8 Nederland staat bekend om zijn regen dus waarom zou ik mezelf deze bescherming dan onthouden?

9 Omdat Harry Styles er ook een heeft.

10 Je bent veilig in het verkeer, gooi die neon hesjes maar in de vuilnisbak!
11 Hij past bij zowat elke haarkleur, zeker bij rood haar!

12 Omdat als de zon niet schijnt, jij (en ik) dan plaatsvervangend kunnen zijn.
13 Hij zorgt ervoor dat de kleding die je er onder draagt gespaard worden tijdens een plensbui (of tenminste je shirt).

Rebecca

1882015

*** Het is een hele tijd geleden dat ik een artikel plaatste en nog langer geleden dat ik het regelmatig deed en daar kan ik telkens mijn excuses voor blijven aanbieden, maar dat is voor de lezer meestal ook niet echt een interessant artikel. Redenen zijn namelijk bijna altijd hetzelfde en dat is gewoon té druk. Ik ga nu dus ook geen beloftes maken over dat ik elke week x aantal artikelen ga schrijven, maar ik ga me proberen er weer op te focussen, want ik kan me herinneren dat ik bloggen erg leuk vind! ***

Film Review: Amy

Een tijdje geleden had ik het geluk om twee weekjes naar Parijs te vertrekken om daar mijn Frans te verbeteren. Op mijn to-do list stond ook het bezoeken van een bioscoop en dus op een dinsdagmiddag toen het museum Centre Pompidou dicht bleek te zijn, trok ik met de metro naar de MK2 en daar kocht ik een kaartje voor de documentaire over Amy Winehouse genaamd Amy.

Amy Winehouse is op 23 juli 2011 overleden (alweer 4 jaar geleden, wat gaat de tijd toch snel) en voegde zich daarmee toe aan de club van 27. De documentaire gaat met name over de muzikale carrière van Amy en dan het begin en verloop daarvan met een heleboel beelden van vroeger. Daarnaast wordt haar verhaal verteld door mensen die zich tijdens haar carrière om haar heen bevonden en zo schetsen ze een beeld van haar en haar problemen. Omdat deze mensen haar kende en zagen wat ze zichzelf aandeed komt de emotie veel beter over dan wanneer ze alleen de feiten zouden benoemen. Het raakte mij daarom ook veel meer, ik kon sommige dingen reflecteren op mijn eigen leven en dat maakte het veel persoonlijker. Twee keer zat ik dan ook bijna (bijna!) te huilen, omdat het me erg raakte.

Of de manier waarop ze geschetst wordt honderd procent correct is, weet ik niet en zal ik ook nooit echt te weten komen. Wat ik wel weet is dat de film een gevoelige snaar raakt en het de moeite is om, of je nou fan bent van Amy Winehouse of niet, je even in haar wereld te verdiepen.

Als je alleen gaat om haar te zien optreden en haar muziek te horen, zal ik je moeten teleurstellen. Natuurlijk komen haar liedjes er in voor, maar het grootste deel van de film zijn toch de verhalen van de mensen uit haar omgeving en de beelden van vroeger.

Naar mijn mening is het een goede, mooie, emotionele film die, of je nou mega-fan bent van Amy Winehouse of gewoon haar muziek leuk vindt, de moeite waard is om te gaan bekijken.

Rebecca